| Pfeife f.: 1.a. Pfeife des Weinbergshüters HessBg. 04, Bad. 04.-  b. Pfeife des Weinbergshüters, die auch als Erkennungszeichen dient Rheinh. 10, Rheinh. 12.-  2.a. Zapfen bei Pfahlerziehung, Pl.   Formen: Sg.:  Etym.: mhd. pf  Wortb.: Gär-, Triller-.  Lit.: AhdAsGl. 7, 273; AhdGl. 461; BadWB 1, 194; BayWB 1, 442; Besse 2001a, 52; BWB 2, 511; DEI 2937; DRW 10, 822; DWB 13, 1641. 13, 1644; ElsWB 2, 133; FEW 8, 551. 8, 552; Frevert 1992, 75; Frevert 2007, 220; Gehl 2003, 700; Hambuch 1981, 72; Harth 1991, 146; Kees o.J., 46; Kluge 2002, 694; Lexer 2, 243; MnddSchiLü. 3, 330; Muth 1928, 16; NSSWB 4, 275; PfälzWB 1, 806; REW 6520; SchlesWB 2, 985; SchwäbWB 1, 1026; SchweizWB 5, 1068; Sebestyén 1978, 102; SSWB 8, 311; Steffens 2006b, 259; SuddWB 2, 287; ThWB 4, 1079; TirId. 496; TirWB 67; TreppWB 728; VorarlWB 1, 329; WBÖ 3, 30; WKW 197. 58/286. 104/581. |  Tonbsp.: Pfeife (Zaderlak/Rumänien) |