An-bruch m.: a. das Nicht-Ganz-Gefülltsein eines Fasses, Nahe 02, Württ. 17, STir. 12.-  b. das Halb-Gefüllt-Sein eines Fasses, Rheing. 04, Rheing. 05, HessBg. 03, HessBg. 03, STir. 12. Hist. Bel.: 1510-1530 anbroch (DWBNb.).- vgl. anbrechen. Lit.: Arnberger 2007, 25; DWBNb. 2, 786; Jakob L. 1995, 35; Kadel 1928, 21. 29; Klingner [1935], 287; Müller K. 1930, 31; PfälzWB 1, 215; RheinWB 9, 1062; Sebestyén 1978, 16; ShessWB 1, 229; WBÖ 3, 1126.

Artikel wurde aus Cache gelesen