Auf-macher [m.]: Gerät des Handwerkers, der Fässer herstellt, Pl. Bad. 04. Hist. Bel.: 1300-1400 aufmacher (DWBNb.). Etym.: Nom. instr. zu aufmachen. Lit.: DWBNb. 3, 611; LexerN 381, 5, 687; SchwäbWB 1, 399.

Artikel wurde aus Cache gelesen