Berg-hüter m.: a. Weinbergshüter, Württ. 04, Burgl. 10, Burgl. 11, Gottsch. 01.-  b. Pers., welche die Vögel im Weinberg verscheucht, Württ. 04.- s.a. Berghut (DRW 1, 1599f.); Berghüten n. subst. Inf., a. 1588 Berghueten (Besse 2009, 55; Coburger 1998, 39; DRW 1, 1599f.). Lit.: DRW 1, 1600; DWB 28, 922; Grünn 1952, 236; WKW 42/178.

Artikel wurde aus Cache gelesen